Uzun uzun aralar yetmeyen ve iki çift yazı yazabilecek zamanın olmayışı ve türlü bir sürü mazeret yazabilirim. Ama sanırım hepsi kulp gibi kalacak. Hayatın önlenemez bir hızla akışı zaman zaman bizi başka yerlere sürükler.Tam da öyle zamanlarındayım sanırım yaşamın.
Dijital günlüğümü ihmal etmem sanırım yine en çok bendenizi kızdırdı ve inanın kendime gereken cezayı kestim. Yazmanın benim için terapi olduğunu unutmuşum örneğin.Aklıma gelen herşeyi yazdığım onca defter kalem tüketmişken şu klavye neden daha uzak kalır insana inanın bunun bir açıklaması yok.
Neler yaptım değilde bugünden itibaren neler yapacağım sanırım asıl meselem. Kalbim kadar temiz sayfayı açar kahvemi yapar seyre bakarım :)
Gezdiğim yerler oldu bu geçen dönemde yeni tanıdığım ve artık asla tanıyamadığım insanlar.Hayvanları hala çok seviyorum hatta belki daha da fazla. Dramatizeyle hiç işim olmadığını yakınen tanıdıklarım bilse de size de buradan belirtmek isterim.
İnstagramdan takip edenleriniz yeme içime hatta tarif verme olayına çok uzak kalmadığımı bilir ancak amaç blogger lık yapmaksa hakkını buradan vermek her zaman daha doğru olur diye düşünüyorum.
Bu satırları biraz serzeniş biraz dertleşme kabul ediniz hatta birazda kendime eleştiri.Hepimizin tahammül sınırı bitti ülke olarak zor zamanlar yaşıyoruz. Belki yıllar sonra bu satırlara döndüğümde ne günlerdi diyeceğim ama inanıyorum aynı duygularla üzüleceğim ve bazı şeylere kahredeceğim.
Sabrımızı kaybetmekle kalmayıp insanlığımızdan da onca ödün verdik.Komşumuza selam vermek olduk trafikte dalaşıyoruz herdaim bitmeyen öfkelerimizle. Kadın erkek eşitliğini geçtim kadın ölümleri normal haber oldu çocukları istismarı konuşur olduk.
Umarım daha büyük bedeller ödemeden iyileşeceğiz...
.JPG)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder